Το Nevermind ήταν το άλμπουμ που σήμανε τον θάνατο του βαλτωμένου hair metal του '80 και της synth pop και οδήγησε στην άνθηση της σύντομης τρέλας - για συγκροτήματα από το Seattle που έγινε γνωστή ως σκηνή του Grunge (αν και κανείς από τους εκπροσώπους της δεν θα αποδεχόταν αυτόν τον όρο). Το εναλλακτικό ροκ έγινε η νέα μόδα, σκληρό και επιθετικό, αλλά συνάμα και κολλητικό και προσιτό, βασισμένο στις πλάτες της περιθωριοποιημένης Γενιάς Χ.
Ο ήχος των Nirvana δεν ήταν ιδιαίτερα καινούριος, αλλά αυτό που ήταν επαναστατικό ήταν το σχεδόν εξωκοσμικό ταλέντο του Kurt Cobain στο να φτιάχνει τραγούδια. Τα “Smells Like Teen Spirit”, “In Bloom” και “Lithium” έγιναν ύμνοι και είχαν τα προσόντα να υποστηρίξουν αυτήν την ιδιότητα. Όπως συμβαίνει με όλα τα καλά συγκροτήματα, οι Nirvana δεν είναι μόνο ο Cobain. Οι Dave Grohl (ντραμς) και Krist Novoselic (μπάσο) αποτελούν ένα εξαιρετικό rhythm section. Το παίξιμο του Grohl είναι δυναμικό και χαρακτηριστικό, έτσι ώστε αν κάποιος ακούσει μόνο τα ντραμς του άλμπουμ, μπορεί να καταλάβει ποιο κομμάτι παίζει. O Novoselic παίζει ωραίες, γεμάτες μπασογραμμές που υποβόσκουν στη μείξη, και υποστηρίζουν με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατές Fender Mustang και Jaguar κιθάρες του Cobain.
Το πρώτο κομμάτι και single του Nevermind, το "Smells Like Teen Spirit" ήταν ένας τετραπλός θρίαμβος αφού είχε ένα θρυλικό ριφ, δυναμικές τύπου Pixies, με ήρεμα κουπλέ και δυνατά ρεφρέν, στίχους που θύμιζαν ύμνο μιας νεολαίας που έπληττε και αγωνιούσε ("I feel stupid and contagious (...) I'm worse at what I do best") και ένα άναρχο βίντεο κλιπ χάρη στο οποίο το κομμάτι άρχισε να παίζει όλο και περισσότερο στο πρόγραμμα του MTV.
Το single γνώρισε τεράστια επιτυχία και το άλμπουμ άρχισε να παίρνει πολύ καλές κριτικές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η ιστορία του τίτλου του κομματιού είναι ότι η Kathleen Hanna, φίλη του Cobain, έγραψε στον τοίχο του “Kurt Smells Like Teen Spirit”, που ήταν η μάρκα αποσμητικού που χρησιμοποιούσε η φιλενάδα του, Tobi Vail. Ο Cobain πίστεψε πως η φράση είχε συμβολικό νόημα για έναν επαναστατικό, πανκ ύμνο.
Οι κριτικοί όπως και το κοινό δεν άργησαν να καταλάβουν ότι έχουν να κάνουν με ένα άλμπουμ που θα έμενε κλασικό. Το Nevermind ήταν πολλά παραπάνω από το “Smells Like Teen Spirit”, και περιείχε εξαιρετικά τραγούδια, από τα οποία τα τρία έγιναν singles (το σκοτεινό “Come As You Are”, το καταθλιπτικό “Lithium” και το σαρκαστικό “In Bloom”) τα δύο φανέρωναν μια πιο μελαγχολική πλευρά (“Polly” και “Something In The Way”), και τα άλλα τέσσερα έγιναν αγαπημένα των ακροατών (“Lounge Act και “Drain You” - τραγούδια με πιασάρικες μελωδίες που αναφέρονται στη σχέση του Cobain με την Tobi Vail των Bikini Kill – και τα γεμάτα οργή “Breed” και “TerritorialPissings”).
Το “Something In The Way”, μια μπαλάντα που αναφέρεται σε μια περίοδο που ο Cobain ήταν άστεγος, και περιέχει ένα γλυκό Βιολοντσέλο, κλείνει το άλμπουμ. Το μουσικό ύφος του συγκροτήματος, εκτός από την έντονη επιρροή των Pixies, μπλέκει την ποπ λογική των Beatles και των R.E.M. με την αγριάδα των Sex Pistols, το, βαρύ ήχο των Black Sabbath και την ισορροπία μεταξύ μελωδίας και παραμόρφωσης των Sonic Youth.
Τέσσερις μήνες μετά την κυκλοφορία του, το Nevermind ήταν ήδη #1 στα αμερικάνικα τσαρτς, με 300.000 κόπιες να πωλούνται κάθε εβδομάδα. Μέχρι σήμερα έχει πουλήσει πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα στις Η.Π.Α και 30 εκατομμύρια παγκοσμίως. Το Nevermind είναι ένα ντοκουμέντο που περνάει από γενιά σε γενιά, ενώ o Cobain συγκαταλέγεται μαζί με τον Hendrix, τον Lennon και τον Elvis στους “μάρτυρες” της μουσικής. Οι Nirvana επανέφεραν στο ροκ την απλότητα των πρώτων χρόνων του, όπως είχαν κάνει και οι Ramones με το δικό τους ντεμπούτο. Αυτό που κάνει το Nevermind επαναστατικό και ευάκουστο είναι η ενέργεια και το πάθος, όπως και το βάθος της συχνα υποτιμημένης τραγουδοποιίας του Cobain.
Η καριέρα των Nirvana ήταν σύντομη. Μεταξύ της κυκλοφορίας του Nevermind και της αυτοκτονίας του Kurt Cobain πέρασαν μόνο δυόμιση χρόνια, μέσα στα οποία πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν άλλο ένα αριστουργηματικό άλμπουμ, το In Utero, να αποκτήσουν μια σχέση αγάπης – μίσους με την φήμη και τη δημοσιότητα, και να κάνουν θεαματικές συναυλίες, όπως το καταπληκτικό MTV Unplugged in New York το 1993.
Η επιτυχία των Nirvana έγινε συγχρόνως η αρχή μιας νέας εποχής όπου το εναλλακτικό ροκ απέκτησε μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία και αναγνωρισιμότητα, και επέτρεψε την άνοδο συγκροτημάτων όπως οι Smashing Pumpkins και οι Pavement και την έκρηξη της Grunge σκηνής στη νεολαία τις αρχές του 90, και το τέλος μιας άλλης εποχής, αφού οι Nirvana με την επαναστατική, αντιεμπορική και μηδενιστική στάση τους ήταν η τελευταία πράξη του Πανκ κινήματος. Μετά τους Nirvana καμία μπάντα δεν κατάφερε να έχει τέτοιο πολιτιστικό αντίκτυπο, ενώ η γραμμή που διαχωρίζει το εναλλακτικό ροκ από το μέινστριμ έγινε λεπτότερη.