Το "The Lamb Lies Down on Broadway", το τελευταίο άλμπουμ των Genesis με την αρχική τους σύνθεση που περιλάμβανε και τον τραγουδιστή Peter Gabriel, κυκλοφόρησε στις 22 Νοεμβρίου 1974.
Μόνο η ένταση μεταξύ των μελών της μπάντας εκείνη τη χρονική περίοδο θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα τόσο περιπετειώδες έργο. Για πρώτη φορά επετράπη στο συγκρότημα να επεκταθεί πέρα από τα όρια των 40-45 λεπτών του μονού LP και το αποτέλεσμα δεν είναι τίποτα λιγότερο από ιδιοφυές.
Το "The Lamb" είναι ένα φιλόδοξο εγχείρημα, ένα τετράπλευρο concept album, γεμάτο αξιομνηνόνευτες μελωδίες, μυστήριο, και μια τεράστια ποικιλία συναισθημάτων και ηχοτοπίων. Οι Genesis χρησιμοποιούν και εδώ το format του ντεμπούτου άλμπουμ τους "From Genesis to Revelation", δηλαδή ένα concept άλμπουμ που μπλέκει τραγούδια επικεντρωμένα στα φωνητικά του Gabriel με σύντομα ορχηστρικά ιντερλούδια, τα οποία τις περισσότερες φορές δεν αναγράφονται σαν ξεχωριστά tracks.
Ο Γκάμπριελ, βασικός στιχουργός εδώ, ξετυλίγει μια πολύ παράξενη ιστορία στην οποία ένας νεαρός Πορτορικανός απορροφάται σε μια εναλλακτική πραγματικότητα μέσω κάποιας πύλης στην Times Square της Νέας Υόρκης, οι αισθήσεις του τραβιούνται και τεντώνονται στα όριά τους και ξεκινά ένα πολύ παράξενο ταξίδι αυτογνωσίας. Το άλμπουμ μοιάζει περισσότερο με μια ροκ όπερα που πραγματικά πρέπει να ακουστεί ως ένα ολοκληρωμένο έργο.
Οι στίχοι του Gabriel, βαθιά επηρεασμένοι από την φροϋδικού τύπου ψυχανάλυση, εκτείνονται σε ένα τεράστιο πεδίο που περιλαμβάνει θέματα πνευματικότητας, προσωπικής μεταμόρφωσης και σεξουαλικότητας, αλλά και κοινωνικά και πολιτισμικά. Μιλάνε στο υποσυνείδητο περισσότερο απ' ό,τι αντιλαμβάνεται ο ακροατής. Οι στίχοι είναι υπαρξιακοί, ακολουθώντας ένα μοτίβο που ξεκίνησε σε προηγούμενα άλμπουμ με το "Supper's Ready" και το "The Battle of Epping Forest".
Οι εικόνες και τα παιχνίδια με τις λέξεις που χρησιμοποιεί ο Gabriel σε όλο αυτό το έπος είναι μοναδικά. Μετακινούνται από το ντελικάτο "Cuckoo Cocoon" στο ιλιγγιώδες "In the Cage" με εκπληκτική ευκολία. Το χιούμορ του "Counting out Time" κρατάει τη διάθεση ανάλαφρη όταν χρειάζεται, και στη συνέχεια περνάει στο προκλητικό "Carpet Crawlers". Κι εκεί που νομίζεις ότι έχεις καταλάβει την πλοκή της ιστορίας, έρχεσαι αντιμέτωπος με το θεολογικό υπόβαθρο του "It". Το συνολικό πακέτο μπορεί να είναι το πιο προκλητικό εννοιολογικά concept album σε όλη τη σύγχρονη μουσική ιστορία.
Υπάρχουν μερικά σπουδαία ορχηστρικά περάσματα, αλλά η μπάντα είναι πιο συγκρατημένη εδώ από ό,τι σε οποιαδήποτε προηγούμενη κυκλοφορία των Genesis. Η μουσική δεν περιορίζεται στο progressive rock αλλά περιλαμβάνει πολλά στοιχεία rock, pop, punk και ηλεκτρονικά, τα τελευταία με τη σημαντική συμβολή του Brian Eno. Από τη σπινθηροβόλα πιανιστική εισαγωγή στο ομώνυμο κομμάτι, το απειλητικό "Fly On A Windshield", το επιθετικό pre-punk του "Back In NYC", το ρομαντικό "Carpet Crawlers" και το υπέροχο build-up στο "Anyway" μέχρι το αστείο "The Colony Of Slippermen" και το χαρούμενο "It", οι Genesis καταφέρνουν να κάνουν σαγηνευτικό prog rock, τόσο μοναδικό για εκείνη την εποχή.
Όλοι οι μουσικοί καταθέτουν μια τεράστια ποικιλία διαθέσεων και ρυθμών, από το επικό, τρομακτικό "In The Cage" μέχρι τα περίεργα και καινοτόμα "The Waiting Room" και "Here Comes The Supernatural Anaesthetist". Είναι σαν να γνωρίζουν ότι αυτό είναι το τέλος μιας πολύ ιδιαίτερης εποχής και κάνουν ό,τι μπορούν για να αποχωρήσουν με τον εκκωφαντικότερο κρότο.
Ο ήχος του "The Lamb..." είναι τρομερός, μια φυσική εξέλιξη από το προηγούμενο άλμπουμ "Selling England By The Pound". Ο Tony Banks καθηλώνει εδώ με το παίξιμό του, παρέχοντας μερικά εκπληκτικά σόλο σε κομμάτια όπως τα "In The Cage", "The Colony Of Slippermen" και "Riding The Scree". Παίζει επίσης μερικά θαυμάσια μέρη με mellotron και πιάνο στα πιο ήσυχα κομμάτια, και τον συναγωνίζεται στο άλμπουμ μόνο ο Steve Hackett και οι υπέροχοι ήχοι της κιθάρας του.
Ο Phil Collins στα τύμπαναείναι ένας βράχος που πάνω του στηρίζεται όλη η μπάντα, βοηθώντας να παραχθεί αυτός ο μοναδικός ήχος των Genesis, ενώ ο Mike Rutherford προσθέτει μερικές υπέροχες 12χορδες κιθάρες στο μείγμα, μαζί με τις πάντα όμορφες μπασογραμμές του.
Μερικά από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν, αν και είναι δύσκολο να τα απομονώσεις από το σύνολο, είναι το "The Waiting Room" (ένα υπέροχο, αργά χτιζόμενο τζαμάρισμα που οδηγεί σε ένα τρομερό wall of sound), το "Hairless Heart" (ένα όμορφο instrumental, με ωραία ακουστική κιθάρα και εξαιρετική δουλειά στα πλήκτρα), το "Colony Of Slippermen" (πιασάρικο, στιχουργικά έξυπνο, με εκθαμβωτικά πλήκτρα), το ατμοσφαιρικό "Silent Sorrow In Empty Boats" (ένα σχεδόν εκκλησιαστικό ορχηστρικό, με χορωδιακές φωνές που έρχονται και φεύγουν με τον πιο στοιχειωτικό τρόπο) και το εξαιρετικό "Fly On A Windshield" με τη μεγαλοπρεπή, καθοδηγούμενη από mellotron ατμόσφαιρα, και την υπέροχη κιθαριστική δουλειά του Hackett.
Το "The Lamb..." έτυχε αρχικά μικτών αντιδράσεων από τους κριτικούς και ήταν το πρώτο άλμπουμ των Genesis που δεν κατάφερε να ξεπεράσει σε πωλήσεις τους προκατόχους του, αλλά κέρδισε αναγνώριση τα επόμενα χρόνια και έχει αποκτήσει φανατικούς οπαδούς. Μια δημοσκόπηση του Rolling Stone σχετικά με τα αγαπημένα progressive rock albums των αναγνωστών κατέταξε το "The Lamb..."στην πέμπτη θέση της λίστας. Το περιοδικό το περιέγραψε ως "ένα από τα πιο περίτεχνα, γοητευτικά και παράξενα concept άλμπουμ της ροκ".
Το "The Lamb Lies Down On Broadway" είναι ένα από τα πιο φιλόδοξα, στιχουργικά αινιγματικά και μεγαλεπήβολα έργα ενός από τα κορυφαία συγκροτήματα του είδους, στο απόγειο των δυνάμεών τους με το καλύτερό τους line-up. Είναι εξαιρετικά απαιτητικό και δυσνόητο, και χρειάζεται πολλές ακροάσεις για να βυθιστεί πραγματικά στην ψυχή σου. Αλλά μόλις το καταφέρει, είναι δύσκολο να μην παραδεχτείς πως πρόκειται για την κορυφή του είδους.
Comentários